من تو صحن جامع نشسته بودم. تا پوسترها توزيع بشه، کلي دير شده بود.
ولي 1 چيزي رو بايد اعتراف کنم.اولين سالي بود که سيماي آقا حواسمو بارها و بارها از صداش پرت نکرد.
کامل شنيدم فرمايشاتشو
